Zondag, 14 februari. Amstelbocht toetje speciaal: softijs.
Dan de dag met drie gewone slots. Ondanks de fantastische verhalen over schaatsen op ijs in de natuur, Bullewijk, Botshol en Vinkeveense plassen is er goed gereserveerd.
De nacht was minder koud maar een goede vijf graden onder nul belooft veel goeds. Klokslag 10:00 uur melden de eerste bezoekers zich.
De coronacoördinatoren (tevens controleur bij de ingang) komen direct in actie.
Ruim 200 personen genieten van de sfeer en de kinderen gaan voluit.
Wel zien we op de officiële thermometer te temperatuur oplopen naar 'boven-nul'.
Het laatste slot trekt nog maar weinig bezoekers en iedereen realiseert zich: voor deze ijsperiode zit het erop. Maar wat hebben we genoten. Als club met alle vrijwilligers was het weer genieten en houden we een traditie in ere.
Zaterdag, 13 februari. Jeugd opent zaterdagbal op de ijsbaan.
Klokslag 10:00 uur starten de jeugdschaatsers van De Amstelbocht. Voor de meesten de eerste keer op de landijsbaan maar oefening baart kunst. Met andere woorden: een groot feest. Ook voor de toegestroomde opa's en oma's.
Vrijdag, 12 februari. IT GIET OAN.
Kan het w
el. kan het niet. De machines op het ijs maar het valt allemaal niet mee. De ijsmeesters dubben. Dan de conclusie: we starten met een slot met maximaal 100 personen. Daarna kijken we wel verder.
Alle hens aan dek om het in orde te maken. En dan klokslag 13:00 uur. Er wordt weer geschaatst op de ijsbaan van De Amstelbocht. Hulde aan alle vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt.
En dan wordt de dag ook nog afgesloten met de trainingsgroep.
Donderdag, 11 februari. Amstelbochters vegen hun 'stoepje' schoon.
Eindelijk, een behoorlijke vorstnacht. De thermometer geeft - 8,2 aan. Op de ijsbaan valt het toch een beetje tegen. De sneeuw moet van het ijs, is de algemene mening. Een oproep gaat uit via de social media. Binnen no time druppelen de enthousiastelingen binnen en stappen direct het ijs op. Oeps iets te enthousiast, en het is sneeuwijs.
Begin van de middag raakt men vermoeid. Maar niet getreurd het streven is bereikt. Ongeveer een kwart baan (en dan het meest vervelende stuk) is sneeuwvrij. Maar dan volgt de nieuwe lichting. Resultaat is uiteindelijk dat om 17:15 uur het hek dichtgaat van een volledig sneeuwvrije ijsbaan. Morgen eerst inspectie en dan met de machines het ijs op. En dan…
Woensdag, 10 februari. Wel beloven maar …
Gisteren op de tv. Er komt strenge vorst (beloofd is beloofd). Dat hebben we nodig maar dan vanochtend, min 4,8 graden. Gauw naar de baan. Balen, balen, balen.
De pers komt het meten van de ijsvloer vastleggen op de gevoelige plaat. Een steiger verkeerd om op het ijs. Wim die naar voren schuift, het gat boort en dan net geen 4cm. meet. Dat valt eigenlijk mee maar is natuurlijk nog lang niet de benodigde 7cm ijs (en dat is wat anders dan sneeuwijs). Video
Maar Wim en Dick gaan nu de baan op en uiteindelijk blijkt dat ruim de helft van de baan 4cm ijs meet.
Morgen -als het vannacht wel echt vriest- opnieuw inspectie. Om 11:00 uur wordt dan vastgesteld of we met een ploeg het ijs op kunnen om te gaan sneeuwruimen. Maar het is de vraag of schaatsen op buitenijs niet de voorkeur gaat krijgen.
Verder bericht de ledenadministratie dat het aantal nieuwe clubleden zo fors is dat het niet meer binnen enkele dagen te verwerken valt. Met andere woorden, mensen die zich nu als lid aanmelden kunnen deze ijsperiode niet meer rijden op de landijsbaan. Voor mensen in Ouderkerk geldt dit niet omdat zij de spullen persoonlijk bezorgd krijgen.
Dinsdag, 9 februari. 1000 bommen en granaten. (video)
Gewoontegetrouw eerst naar het weerstationnetje. Ging naar bed met een temperatuur van min 5,4 graden (viel al tegen), maar nu slechts min 2,6.
Op naar het Molenpad. Zelfs de optimisten van gisteren drinken zwijgend hun koffie. Een bestelbusje komt aanrijden. Jan Cuiper meldt zich voor de noodzakelijke werkzaamheden om het geluid op de ijsbaan te kunnen gebruiken. Het Parool is er ook weer om foto's te maken. Ook een arrenslee komt voorbij en het zonnetje doet zijn best.
Dan een moment van de waarheid. IJsdikte meting. Wel een plank op het ijs want gewoon op het ijs lukt niet. Minder dan drie centimeter! Conclusie: vandaag kan er niets. Morgen misschien op het ijs om sneeuw te gaan verwijderen. Donderdag op het ijs? Lijkt onwaarschijnlijk. En dan tot ieders verbazing blijkt de slang van de waterpomp bevroren, bij een temperatuur van inmiddels 2 graden boven nul!
De gemeente meldt dan weer wel dat het Weide pad vanmiddag wordt geborsteld en er ook wordt gestrooid.
Maandag, 8 februari 2021. De pers overvalt de ijsclub.
Een eerste blik op de thermometer geeft -5 graden aan. Dat is niet bemoedigend. IJsaangroei vindt plaats bij lagere temperaturen. En dan praten we nog niet over ijs waarop een isolatielaag ligt in de vorm van sneeuw. Vlug naar de baan. RTVA, de lokale Amstelveens Radio en TV omroep, komt voor een interview.
Een eerste schouw maakt duidelijk dat we er nog lang niet zijn. Nog flinke wakken, waarin de waterhoentjes heerlijk zwemmen. De drab van gisteren is nu bedekt met sneeuw (= isolatie!).
De onderhoudsploeg gaat aan de slag. Een omgewaaid windscherm moet ook nog worden geplaatst.
Waar mogelijk sneeuw ruimen. Ook het aansluiten van de geluidsinstallatie staat op het programma.
RTVA heeft de beelden geschoten en verlaat inmiddels onze locatie.
Een uur later bezoek van Het Parool. Zij willen zich aansluiten bij deze rubriek. Dinsdag komt hun eerste bijdrage. Na hun vertrek stoppen we ermee. Wim Jansen is al vertrokken maar komt vanmiddag nog terug!
Morgenochtend geeft de hele ploeg weer acte de présence. Hopelijk kunnen we dan starten met het prepareren van de ijsvloer.
Zondag, 7 februari 2021.
Na enkele dagen werk om de baan optimaal te prepareren is het nu het uur van de waarheid. Hoe ziet de baan eruit na de sneeuwstormen die het spoor in Nederland volledig plat hebben gelegd? Gemeen koud is de wind op het Weide pad naar de ijsbaan. Het slot van het hek is in ieder geval niet bevroren.
Dan de ontnuchtering. De baan: voor een flink deel flink klotsend water en voor de rest een flinke drab sneeuw. Inspectie maakt duidelijk dat de drab niet bevroren is. Maar de hoop dat de sneeuw op zou lossen in het water is meteen vervlogen.
Het gewicht van een waterhoentje (ongeveer 340 gram) is zelfs te veel. Langzaam zakt het beestje omlaag in de drab.
Morgen, maandag, opnieuw kijken hoe het er uitziet. De onderhoudsploeg zal dan bijeenkomen om vast te stellen wat er mogelijk is. Ook wat er moet gebeuren. Blijft spannend!