Zilver op het Wereldkampioenschap Masters
Terwijl we in het weekend van 9 en 10 maart allen in een roes verkeerden door de vele nieuwe wereldrecords schaatsen in Salt Lake City, werd er ook dichter bij huis geschaatst. In Leeuwarden reed Amstelbochter Gerdien Meijer bij het Wereldkampioenschap Sprint voor Masters. Haar voorbereiding in dit seizoen voor deze belangrijke thuiswedstrijd werd danig verstoord door een chronische liesblessure, die het starten ernstig bemoeilijkte. Daardoor miste ze veel wedstrijden, zoals het Nederlands Kampioenschap en ook het Europees Kampioenschap. Gelukkig wist ze zich, als wereldkampioen van vorig jaar, wel te plaatsen voor de wedstrijd. Vooraf was duidelijk wie haar belangrijkste tegenstander zou zijn, Kaska Rogulska, die ook al vele jaren op hoog niveau rijdt. Niet altijd strijden de deelnemers in dezelfde leeftijdscategorie, per 5-jaar schuiven ze door naar een volgende categorie. Zo zijn je tegenstanders maximaal vijf jaar ouder of jonger.
Om 10 uur zaterdagmorgen klonk het volkslied, waarna de eerste 500 meter voor dames begon. Er waren vanaf het begin veel valpartijen, halverwege de dameswedstrijd werd besloten opnieuw de baan te verzorgen omdat er een rand was achtergelaten door de dweilmachine. Dit oponthoud hinderde de voorbereiding natuurlijk. Toen Gerdien in het laatste paar mocht starten speelde haar lies wel op, haar 44.77 was op ruime achterstand van de 43.67 van Kaska. Op de 1.000meter, waar de start toch iets minder fel is, kwam Gerdien beter in haar slag, en kon ze iets goedmaken van haar achterstand.
Op zondagmorgen was de start zelfs om 9 uur in de ochtend, wat Gerdien niet weerhield om uit te halen: op de 500 meter verbeterde ze zich naar 43.90, maar weer wist Kaska Rogulska daar onder te duiken. Op de afsluitende 1.000 meter kon Gerdien tot de 600 meter goed mee met Kaska, maar in de laatste ronde sloeg die toch weer een gat. Dit jaar moet Gerdien blij zijn met een mooie Zilveren plek.
Tekenend voor de sfeer op dit schaatsfeest? In de pauze naar het middagprogramma werd er volop gedanst(?) op het middenterrein door de schaatsers die klaar waren, op de klanken van de blaaskapel.